Ο Άγιος Νικόλαος βρίσκεται στη Χαλκιδική και ανήκει στο Δήμο Σιθωνίας. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή (2011), το δημοτικό διαμέρισμα Αγίου Νικολάου έχει 2.141 κατοίκους,. Οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, τη μελισσοκομία, ενώ ανεπτυγμένη είναι και η δραστηριότητα στο χώρο του τουρισμού. Υπάρχει παιδικός σταθμός, διθέσιο Νηπιαγωγείο, επταθέσιο Δημοτικό Σχολείο, Γυμνάσιο και Ενιαίο Λύκειο. Δραστηριοποιείται πολιτιστικός σύλλογος με την ονομασία "Βουρβουρού". Διαθέτει Κέντρο Υγείας, Αστυνομικό Τμήμα, Ταχυδρομείο και Κοινοτικό Μέγαρο, Εθελοντική Ομάδα Πυροπροστασίας Αγίου Νικολάου (ΟΠΕΑΝ).

Ιστορία του Αγίου Νικολάου

Στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Νικολάου έχουν εντοπιστεί ίχνη προϊστορικών οικισμών. Βορειοανατολικά του σημερινού οικισμού, στη θέση Πύργος, αναπτύχθηκε στα κλασικά χρόνια ο οικισμός Σίγγος από τον οποίο έλαβε το όνομά του ο Σιγγιτκός κόλπος, μετέπειτα επονομασθείς του Αγίου Όρους που χωρίζει τις χερσονήσους Σιθωνίας και Άθω. Το σύγχρονο χωριό σχηματίστηκε από την ένωση δύο οικισμών: του Αγίου Νικολάου, όπου κατοικούσαν πρόσφυγες από τη Μάνη, και του Αγίου Γεωργίου, κατοικούμενου από ντόπιους Χαλκιδικιώτες. Κατ' άλλους η ονομασία οφείλεται στη μονή Αγίου Νικολάου του Χρυσοκαμάρου, μετόχι της μονής Ξενοφώντος του Άγίου Όρους, που βρισκόταν στη θέση Πύργος. Οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο Ιωάννης (Γιαννάκης) Παπά, ο Τριαντάφυλλος Αστερίου, ο Στέργιος Παύλου, ο Δημήτριος Στεργιανού, ο Αθανάσιος Δημητρίου (γενν. 1793).Οι κάτοικοι συμμετείχαν επίσης και στο κίνημα του Τσάμη Καρατάσου το 1854. Η περιοχή απελευθερώθηκε από τους Οθωμανούς το 1912.